Geef mij eens aandacht aub

Geef mij eens aandacht aub. Rennen, hollen, vliegen, elke ochtend vroeg op. Als een automatische piloot. De wekker gaat, die maakt je bruut wakker. Maar oh wat zou je er veel voor over hebben om vandaag de dag slapend door te willen brengen. Helaas, dat kan niet.

Want op de achtergrond hoor je de kinderen al, je geeft je partner een por, die schrikt ook wakker. En vanaf dat moment begint de dag. Maak een einde aan de automatische piloot. Aandacht geven is cruciaal, aub, dus ontdek tips voor meer mindfulness in je drukke leven om echt eens jezelf aandacht te geven.

Geef mij eens aandacht aub

Nog slaperig wandel je naar beneden, je voelt je hoofd, het is zwaar. Met een hand grijp je naar je schouders en rug, ook hier voel je van alles. Dit is al weken zo en het lijkt wel steeds erger te worden. Maar je slaat er geen acht op; denk je dat je eens wat aandacht moet geven aan jezelf, aub, om weer energie te krijgen.

Nieuwe dag nieuwe verplichtingen

Geef, aangezien de nieuwe dag begint, goed om aandacht voor jezelf, want er wacht namelijk een dag met veel verplichtingen. Je hoofd begint te ontwaken en ineens schiet die vergadering door je hoofd. Maar die heb je eigenlijk nog niet goed voorbereid.

Een kind vraagt iets aan je, je geeft een kribbig antwoord. En het kind druipt af. Je snauwt naar boven of iedereen op wil schieten. En je maakt morrend het ontbijt klaar. Dan kijk je op de klok, je hebt nog een half uur en je moet nog zoveel doen, geef mij aub eens aandacht, denk je bij jezelf.

Maar ik weet nog niet eens wat ik wil gaan aantrekken vandaag. Je partner komt vrolijk gedoucht de trap af. Maar je hebt er geen oog voor, volledig opgeslokt door wat er die dag allemaal moet gebeuren. Eigenlijk zou een moment van aandacht voor 'aub' je goed doen om rust te brengen.

Irritatie op irritatie

Onder de douche is er geen shampoo, boos stap je onder de douche vandaan. Je haren niet gewassen. En je baalt er van. Je partner die je nog even gedag komt zeggen, keur je geen blik waardig, want je denkt: geef mij alsjeblieft aandacht.

Want het is zijn schuld dat de shampoo op was, de sukkel, had hij toch kunnen weten. Dat hij een nieuwe fles had neer moeten zetten. Het is altijd hetzelfde liedje met hem. Ik kan er zo boos om worden denkt ze en kijk hem eens. Hij is klaar, hij heeft alles weer op zijn gemak kunnen doen. Omdat ik overal voor zorg en wat doet hij! Hij kan nog niet eens denken aan een fles shampoo.

Frustraties worden opgevoerd

Je smijt de deur van de slaapkamer dicht en oh een scheut schiet door je rug. Je grijpt er naar, gaat op bed zitten en de tranen vloeien. Zo wil ik het niet meer. Ik wil zo niet meer verder. Want ik trek dit niet meer. Ondanks dat je nu op de rand van het bed zit, je jezelf helemaal verloren voelt, vraag je je af: geef mij alsjeblieft aandacht.

We moeten en negeren signalen

Bovenstaande situatie doet zich bij iedereen voor. Want we zijn tenslotte mens en moeten veel. Echter, we negeren signalen. Signalen die ons lichaam geeft. Signalen die we diep van binnen voelen en heel even toelaten. Maar verwijzen die direct naar het land der fabelen, moffelen we weg ergens diep in onszelf, en vergeten een keer om aandacht te geven alsjeblieft. En zo ontstaat de nood voor "geef mij eens aandacht aub".

Want dan zijn we er van verlost. En gaan even vrolijk verder met waar we mee bezig moeten zijn, rennen, hollen en vliegen. We geven het geen aandacht. We leren niet dat "Geef mij eens aandacht, aub" belangrijk is.

Sterk zijn en doorgaan

Om sterk te zijn je en door te blijven gaan, geef jezelf ergens tegelijkertijd aandacht. Datgene wat je wegmoffelt en een plekje geeft en niet in de gaten hebt, is niet weg. Sterker nog, je bent aan het stapelen, stapelen van weggemoffelde gevoelens die zwaar gaan wegen.

Vandaar hoofdpijn, pijn in je nek, er rust immers een zware last op. Vandaar rugpijn, want de last die je meedraagt is bijna niet meer te tillen. Op al die pijnlijke plekken zit iets weggemoffeld. Misschien is het tijd om aan jezelf te denken en niet alleen: geef mij toch ook eens aandacht aub, kan helpen.

Weggemoffelde pijn

Er zit pijn en verdriet, boosheid, angst, frustraties weggestopt. Zolang je die pijn blijft negeren, blijf je emoties wegstoppen. En al roept je lijf luidt tegen je, al biggelen tranen over je wangen, je negeert het.

Want er zijn tenslotte belangrijker zaken dan jijzelf in het leven toch. Werk, kinderen, partner om maar iets te noemen. Dat alles is vele malen belangrijker dan jijzelf! Ja toch. Geef aandacht aan die dingen, maar vergeet jezelf niet. Soms moet je bij jezelf zeggen: geef mij toch eens aandacht aub.

Een roep vanuit je diepe binnenste

Het negeren van al deze signalen, is een roep vanuit jouw diepe binnenste. Een roep om aandacht. Een roep van je kompas, jouw gevoel om ook eens aandacht aan te geven. Geef mij ook eens, aub, aandacht: dat is waar je lichaam om smeekt.

Geef aandacht want zegt jouw lijf, wanneer je rug pijn doet. Of wanneer tranen vloeien, wanneer je uitvalt naar je kinderen of partner. Moet je dan alles direct laten vallen? Nee. Maar negeer deze signalen van jezelf niet meer. Vergeet niet aan jezelf: geef mij eens aandacht aub.

Luisteren naar je diepe binnenste

Ga die dag alles eens iets rustiger aandoen. Schrap afspraken die kunnen wachten. En ga eens tijd besteden aan jezelf in plaats van al het andere in je leven aandacht te geven. En te verheven dat het zo belangrijk is.

Negeer nooit de roep van je lijf. Want jouw lijf moet voor jou het allerbelangrijkste zijn. Immers het is niet vervangbaar. Daar moeten jouw prioriteiten bij liggen in plaats bij al het andere wat jij verheven hebt tot iets belangrijks.