Wijzen naar een ander

Wijzen naar een ander, zouden we als mens mee moeten stoppen. Wel eens gekeken naar je hand, in welke stand die staat als je naar iemand wijst, dan staat je wijsvinger gericht op de ander, en 3 vingers wijzen naar jezelf. Wijzen naar een ander, zou de mens acuut mee moeten stoppen.

Want wie ben jij om aan een ander te vertellen wat die wel en niet moet doen en hoe of die het moet doen. Wie ben jij om een ander terecht te stellen? Wie ben jij die voor een ander bepaalt hoe die zich moet gedragen? Zomaar een paar zinnen die je hopelijk wakker schudden, zodat je je bewust wordt dat wijzen naar een ander, niet kan.

Dat is makkelijk zeg, dus als een ander zich niet aan een afspraak houdt, mij laat zitten na een verbroken relatie, mij heeft belazerd, hij mijn handtekening heeft vervalst, dan mag ik niet naar de ander wijzen? Nee, dat mag niet en zegt meer over jou, dan over de ander.

Wijzen namelijk naar een ander, is het innemen van een machtspositie, je wilt de ander in je macht hebben, klein maken, klein houden en de les lezen. Je bent zelf niet bij machte om op een volwassen manier in het leven te staan.

Jij hebt voor deze persoon gekozen, jij hebt besloten, de keuze gemaakt met deze persoon je leven te delen. Als jij tijdens de relatie met deze persoon niet je volwassen opstelt en dus ook dan al telkens met een vinger wijst, ben jij degene die hem heeft weggejaagd. Je hebt je immers niet op de juiste manier opgesteld. En je maakt mij niet wijs, dat het bedrog zomaar uit de lucht is gevallen. Je maakt mij niet wijs, dat al heel veel keren hebt gedacht, ik moet vertrekken. We houden vaak zelf een situatie te lang in stand.

Je hebt altijd een keuze om te vertrekken, als de ander de liefde niet serieus neemt, kun je gaan wijzen met een vinger wat je wilt, je duwt hem daarmee van je af. Je bereikt het tegenovergestelde. Kijk maar naar jezelf. Vind jij het fijn als een ander je terecht wijst, vind jij het fijn als een ander voor je gaat beslissen hoe je je moet gedragen? Nee, want wat denk je dan. Wie denk jij wel dat jij bent om mij zo te behandelen. Je bent dus bezig als een moeder of vader in een relatie te staan, die zich afwisselt met het kleine kind dat zijn zin niet krijgt.

Waarom wijzen we zo naar een ander? We kijken niet goed als we de ander tegen komen of die goed bij ons hoort en past. We nemen de tijd niet de ander eerst door en door te leren kennen.

Dit komt, omdat we blij zijn dat we iemand tegen het lijf lopen, zo blij dat we direct een label er aan hangen. Als je dat doet, heeft angst jou in de greep. De angst dat je niet gezien wordt, mensen je niet zien staan, dat de liefde aan je voorbij zou gaan. Dus heb je het eerste wat voorbij kwam direct naar je toegetrokken, zo blij als een kind.

En dat kind zwaait nog de scepter en die wijst met een vinger. Als volwassen persoon wijs je niet met een vinger, je loopt of weg, of je geeft aan wat jij niet fijn vindt. Als de ander daar moeite mee heeft, dan zegt de ander daarmee, ben niet bereid dit in te willen zien, en bedoelt de ander, ik vind het niet belangrijk genoeg. Waarmee de ander zegt, moet ik iets over hebben voor jou! Als je er zo naar gaat kijken, dan zie je dat wijzen met een vinger niet de juiste manier is.

Chat gerust eens met een medium of paragnost van medium chat 4 all, en luister naar de inzichten van de desbetreffende consulent. Die inzichten gaan jou helpen je eigen patronen te doorzien en ze aan te passen. Om je te verlossen van de angst dat je niet goed genoeg bent, om je te verlossen van alle negatieve emoties die je vanaf je kindertijd hebt opgeslagen, deze heerlijk los te kunnen gaan laten. Om daarna jezelf in liefde te durven omarmen en klaar te zijn, zonder een wijzende vinger, voor een relatie met een man die jou als een prioriteit in zijn leven ziet. Dan heb je die wijzende vinger helemaal niet meer nodig.

Medium Claire
 
Datum: 10-05-'19

Terug naar overzicht