Jezelf te kort te doen

Jezelf te kort te doen. Vrouwen zijn er erg goed in, als de anderen gelukkig zijn en alles op rolletjes loopt, ben ik het ook. In feite zeg je dan tegen jezelf. Ik tel niet mee, ik ben niet belangrijk de rest wel en zonder het in de gaten te hebben, cijfer je jezelf zoetjes aan weg. Je zorgt er voor dat iedereen het naar zijn zin heeft, hun het aan niets ontbreekt. Hebt medelijden als met iemand die je lief is, iets gebeurd en je zal voor ze in de bres springen.

Als we jong zijn, barsten we van de energie en wat is er dan niet heerlijker er voor anderen te kunnen zijn. Niets is ons te veel. Naarmate we ouder worden kan die energie ineens wel minder zijn en wordt het in de lucht houden van alle ballen, ineens veel zwaarder. Diegenen die niets in de gaten hebben, gaan stoïcijns door met zorgen voor en wijten het te kort aan energie aan de overgang, of de leeftijd. Niets is minder waar. Een te kort aan energie, zegt, je doet jezelf te kort.
Natuurlijk speelt leeftijd een rol, maar speelt niet de hoofdrol. Die speel jijzelf. In je eigen leven en met je leven speel jij een spel. Een spel dat je niet volhoudt. Jezelf te kort doen, is jezelf voorbij lopen. Is jezelf wegcijferen.

Ja maar, zeggen de meesten dan. Wie doet het dan? Mijn partner is altijd aan het werk. De kinderen moeten toch naar school. De was moet gedaan, de boodschappen, eten gekookt. En dan heb ik ook nog een baan! Niemand is er toch die dat kan overnemen? Jawel, alleen er is een patroon in je leven geslopen waarin je alles voor iedereen bent gaan doen, de andere niet beter weten, want er wordt ze niets gevraagd. Jij vindt dat lastig om aan anderen te vragen en sterker nog, als je het vraagt, is er eerst een discussie. Dat kind komt niet van de bank, die partner die zich achter zijn drukke agenda verschuilt. Dus ik moet het wel zelf doen, want ik krijg niemand in beweging en trouwens, ik doe het ook liever zelf, dan weet ik dat het goed is gedaan. Wat je hiermee in feite zegt is, ik wil het zelf doen, want niemand anders doet het zoals ik. Ik doe het goed.

Het verhaal hierboven zal voor veel vrouwen herkenbaar zijn en staan voor een groot dilemma. Ik ben moe, ik wil niet alles meer moeten, maar ik weet echt niet hoe ik hier verandering in aan moet brengen. Sterker nog, komt niet eens bij je op, want de waan van alledag slokt je compleet op. Het kan wel anders en degene die de verandering is, dat ben jij.

Jij hebt vanaf het begin af aan een verkeerde start gemaakt en het verkeerde voorbeeld gegeven. Als jij direct samen met je partner aan taakverdeling had gedaan en dat jij ook kunt accepteren dat die het op zijn manier en in zijn tempo zou doen, waren er nu geen oefen-loze discussies geweest. Als je je kinderen van jongs af aan had geleerd klusjes te laten doen, weten ze nu niet beter en doen ze het zonder morren. En! Een hele plezierige bijkomstigheid, ze leren er zelfvertrouwen door te krijgen, ze leren er door verantwoordelijkheid te pakken.

Is het dan nu, waar jij met jezelf staat, een verloren race? Nee,, zeker niet. Het wordt tijd voor een goed gesprek. Samen aan tafel en jij die het woord pakt. Die vanuit complimenten en de Ik-vorm gaat aangeven waar ze met zichzelf staat en als het zo doorgaat, je niet gelukkig meer bent. En je de anderen vraagt of ze jou iets willen gunnen. Geheid dat iedereen dan volmondig JA zegt en dit is het startsein voor de verandering. Jij hebt een lijstje klaar met klussen. Een ieder kan er daar een aantal uitpakken, zo betrek je ze er bij, wordt het niet meer opgelegd en kiezen ze dus ergens voor. Zodra de bespreking rond is, komt er voor jou een paar leermomenten aan. Loslaten. Niet iedereen achter zijn vodden aanzitten en niet zelf datgene wat ze laten liggen gaan opruimen of oplossen. Zijn er geen boodschappen gedaan, je maakt je er niet druk om en confronteert ze met de consequenties. Helaas vanavond jongen geen eten. Dan kan iedereen protesteren, ze hebben zelf hun verantwoordelijkheid niet gepakt. Dit is voor jou echt even volhouden, maar zo zet je de verandering in gang, dat jouw mede lieve echtgenoot en kids ook rekening met jou gaan houden, jij meer tijd voor jezelf gaat krijgen en ze leren dat een afspraak een afspraak is. Doe jezelf niet te kort, door alles op je eigen nek te nemen. Jij telt ook mee! Liefs Claire

Datum: 20-10-'18

Terug naar overzicht