Je laten kleineren

Je laten kleineren. We zijn bijzondere wezens, ons hele zijn staat gericht op het willen hebben van een fijn en rustig leven, waarin we zo min mogelijk ons ergens zorgen over hoeven te maken. De mens heeft basisbehoeften, eten, drinken, veiligheid, warmte en seks. Als deze zijn ingevuld, dan zou de mens eigenlijk alles hebben, wat die nodig heeft voor een fijn leven. Net als bij de dieren, zou dit de mens, die in feite ook een dier is, voldoende moeten zijn.

Maar zoals gezegd, de mens is een bijzonder wezen en heeft iets extra's nodig, de mens heeft een verstand dat beter is ontwikkeld dan bij de dieren en dat verstand vraagt ook ergens om, waardering en erkenning. Een dier zal daar niet om vragen, een mens wel.

Als waardering en erkenning uitblijft, voelt de mens zich al snel ongelukkig. Gek eigenlijk want waardering en erkenning vragen we aan anderen. Het beruchte schouderklopje is er een van. Wat de mens fijn vindt is het ontvangen van complimenten, die kun je ook scharen onder waardering en erkenning.

Als je hoort van je baas dat je goed bezig bent, direct gebeurt er iets in jou. Het geeft je vleugels, je wordt gezien door deze persoon. En zo werkt het ook in relaties, ook daar willen we erkenning en waardering krijgen. Krijgen we het niet spontaan, in onze eigen ogen te weinig, gaan we er om vragen.

Kijk maar wat een kind doet als die voelt dat die te weinig hoort dat die het goed doet, of te weinig aandacht krijgt. Mama, mama kijk eens wat ik kan! Kijk eens wat ik heb gedaan, goed hé. Of een kind gaat mama willen helpen, omdat het erkenning en waardering wilt krijgen.

Zoals bij alles kunnen we doorslaan in iets, zo ook bij het willen krijgen van erkenning. Onzekere mensen hebben er meer behoefte aan. Die hebben de bevestiging van anderen nodig dat ze goed zijn, goed genoeg zijn. Als je onvoldoende gewaardeerd wordt, kun je daar narrig en boos op gaan reageren. Boosheid komt vaak voort uit het niet krijgen van waardering en erkenning.

We doen als mens ook graag dingen voor anderen. Dat geeft ons een goed gevoel, je wordt immers gevraagd voor die ander iets te doen. En daarmee denkt jouw brein, ik ben belangrijk, ik kan het! Er is ook een andere kant aan waardering en erkenning. Gekleineerd worden.

Gekleineerd worden, ontstaat als je onvoldoende op jezelf vertrouwt. En te veel voor anderen doet, ook weer om die waardering en erkenning maar te krijgen. Dan heb je meer behoefte aan een schouderklopje, als je die niet regelmatig krijgt in welke vorm dan ook, dan zakt jouw humeur naar een dieptepunt. En word je ook boos op diegenen die je niet eens bedanken voor je hulp.

Vragen om waardering en erkenning, de een doet het, de ander niet, die moet eerst lef en durf verzamelen. De een vraagt het op een verkeerde manier, die vraagt om te veel aandacht, overschreeuwt en sommigen vragen nergens om en krijgen dan ook vaak de kous op de kop. Ze voelen zich dan door anderen gekleineerd en genegeerd.

We kijken dan naar anderen, die doen dat, jij bent altijd netjes, beleefd, respectvol en toch, je voelt je gekleineerd. Dat ligt niet aan jou, dat ligt aan een ander, die ziet niet dat jij zo hard werkt. Die collega blijft je onderuit schoffelen met gemene opmerkingen. Het liefst zou je die persoon uit de weg gaan, maar dat kan niet, je zit er aan vast.

Je laten kleineren, heeft te maken met eigenwaarde en erkenning. Als je anderen nodig hebt om eigenwaarde te kunnen voelen, of je sloffen onder je voeten vandaan te lopen voor anderen, laat je je kleineren. In feite heeft de mens zelf de basisbehoeften waardering en erkenning bedacht, vanuit ego gedachten. We hebben het niet nodig om gelukkig te zijn. Als we blij zijn met onszelf, geven we onszelf waardering en erkenning.

Medium Claire
 
Datum: 06-05-'19

Terug naar overzicht