Een gesprek afdwingen werkt niet

Een gesprek afdwingen werkt niet, hoe dan wel!. We willen soms dolgraag met iemand praten, omdat we die behoefte zelf voelen. De ander kan daar in mee gaan of niet. Gaat die ander er in mee, kun je je hart luchten. Hopelijk wel op de juiste manier. Een gesprek zul je altijd aan moeten gaan vanuit jezelf kijkend, dan voelt de ander zich niet aangevallen. Wil je een gesprek aangaan om de ander de les te lezen, dan heeft het hele gesprek geen positief effect en wordt de situatie alleen maar erger.

Maar wat als de ander niet op het moment dat jij het gesprek wilt, er voor openstaat. Dan kunnen er twee dingen gebeuren. Je accepteert het en er volgt op een later moment een gesprek. Of je accepteert het niet en je laat je teleurstelling blijken.

Met name die teleurstelling zegt direct iets over jezelf en dat voelt de ander. Met die teleurstelling zeg je, ik reageer eigenlijk als een klein kind, die niet kan wachten. Ik wil de macht over jou hebben, ik bepaal wanneer en hoe. Dit heeft de ander in de gaten, zonder dat we ons daar bewust van zijn.

Los van de teleurstelling, je zult het wel moeten accepteren dat de ander er op jouw moment niet voor openstaat, is het willen afdwingen om te praten nooit een goed idee. Op de een of andere manier is de mens zo geprogrammeerd dat het willen praten, als een soort van onheilspellend iets wordt ervaren en gezien.

Gek eigenlijk, want met elkaar praten is aan de andere kant de normaalste zaak van de wereld. Maar de mens, die is angstig en ziet een gesprek direct als iets vijandigst, althans de meesten en gaan dat liever uit de weg. Dat we zo er op reageren, heeft een reden. Er wordt immers vaak alleen maar om een gesprek gevraagd als we de ander een lesje willen leren. Dit komt voort uit onze kindertijd.

Als je ouders niet blij met je waren, dan kreeg je op je donder en volgde er een reprimande. Het is die reprimande waar we als de dood voor zijn en om die reden het later als iets onheilspellendst ervaren. Goede les voor ouders om hun kinderen nooit meer een reprimande te geven, op een andere manier hun kinderen te leren dat datgene wat ze hebben gedaan, anders kan. Dan voorkom je later ontwijkend gedrag om niet een gesprek aan te durven gaan.

Een gesprek afdwingen bij een ander, daarvan zie je nu in, dat het een averechts effect heeft. Want bijna iedereen ervaart het dus bijna als iets negatiefs. Op een paar daargelaten, die hebben zichzelf een waarde gegeven en leven zonder angst. Die zien een gesprek niet als, dat moet ik uit de weg gaan, daar ga ik voor zitten.

Deze mensen zullen nooit een ander ook snel willen aanvallen met woorden, die omringen zichzelf ook niet met mensen die dat wel doen. Die leven vanuit een heel ander principe dan de meeste mensen. Ze leven nu en ze leven echt, ze genieten overal van. Daar zijn vaak diegenen die een gesprek willen afdwingen, jaloers op. Het gaat die persoon allemaal zo makkelijk af.

Hoe ga je dan te werk als je de behoefte voelt om met iemand een gesprek aan te gaan en je punt te willen maken. We hoeven tenslotte ook niet alles goed te vinden van een ander? Je laat het los, dat je een gesprek wilt.

Je leeft je leven verder en bent er niet mee bezig. Op een gegeven moment ben je met die persoon in gesprek, je bent jezelf, je draagt de ander tenslotte een warm hart toe, anders neem ik aan, is deze persoon niet in je leven. En tijdens dat gesprek kaart je datgene aan waar je mee zit. Je kaart aan waar jij mee zit. Dat is iets geheel anders dan de ander aangeven dat die iets niet goed doet.

Wees de verandering, daar doe je jezelf zo'n enorm plezier mee en anderen ook. Dan volgen de gesprekken daarna als vanzelf.

Medium Claire

Datum: 17-05-'19

Terug naar overzicht