De broek aan hebben..

De vrouw is een sterk persoon, sterker dan wie dan ook, ook sterker dan een man. Sterk in deze duidt niet zozeer op fysieke krachten, alhoewel zij deze ook bezit, ze baart immers de kinderen en daar komt een oerkracht bij kijken. Ze is sterk, omdat ze naast het krijgen van kinderen, ze opvoed, zorgt dat het huishouden op rolletjes draait, ouders ontzorgt, en naast al deze activiteiten die al meer dan een dagtaak zijn, ook nog een baan heeft. De ene vrouw draait haar handen hier niet voor om, de ander zucht en kreunt onder de zware last en uiteraard allerlei gradaties er tussen in. In feite heeft de vrouw dus de broek aan, echter doorslaan in de broek aan hebben als vrouw, komt de vrouw niet ten goede en ook haar partner en kinderen niet.

Ook hiervoor geldt weer balans. Want al houdt een vrouw al deze ballen in de lucht, is ze 24 uur per dag paraat, wat vaak ten koste gaat van zichzelf, is het ongelooflijk mooi dat een vrouw zonder morren, het elke dag toch weer allemaal voor elkaar krijgt. Elke vrouw is een wonder.

De broek aan hebben, moeten vrouwen wel, want wie regelt anders alle zaken? Wie zorgt anders dat alles op rolletjes loopt! Dat is wat er speelt in een hoofd van een vrouw die echt de broek aan heeft. Tegenwoordig is er in gezinnen al veel meer sprake van een taakverdeling, maar toch, als het er op aan komt, staat de vrouw des huizes haar mannetje.

En dat 'mannetje' heeft een broek aan. De term kent een negatieve lading. Het beeld dat wij er bij hebben gevormd is een vrouw die haar op haar tanden heeft, de controle wil, haar partner onder de duim heeft. Zorgt dat de kinderen niets te kort komen, nou, kinderen van een vouw die echt de broek aan heeft komen vaak wel iets te kort. Liefde, zelfontplooiing, er heerst immers in het gezin een strak stramien van regels en tijdstippen. Dit alles ten behoeve van de vrouw die de broek aan heeft. Want oh wee als hiervan wordt afgeweken, het huis is te klein. Dus iedereen in het gezin doet braaf wat degene vraagt die de broek aan heeft.

Deze vrouw is doorgeslagen in het zorgen voor. Helaas heeft het zijn effect op de relatie, op de kinderen. Zodra de kinderen ouder worden gaat ze het lastig krijgen met haar kinderen. Ieder mens wil zijn vrijheid en ruimte innemen en hoe doe je dat als alles volgens de regels van de moeder is ingericht. Dan ga je liegen, dan word je daar letterlijk toe gedwongen. Want niemand wil zijn zoals een ander is en al helemaal niet dat jouw moeder voor jou nog alles bepaald als je rond de 15 jaar bent, wat jij zou moeten doen.

Dan hebben we het nog niet gehad over de vader des huizes. Ook deze man, moet, net als de kinderen het ontgelden, in een gezin waar de vrouw de broek aan heeft. In het begin heeft hij het allemaal nog niet zo in de gaten, hij vindt het wel fijn dat alles voor hem wordt geregeld en doet braaf wat van hem wordt verwacht. Toch komt er een moment, net als bij de kinderen dat hij onder het juk uit wilt. Hij voelt zich gevangen in zijn eigen huis. Mag nergens aankomen moet zich houden aan strenge regels. Hij komt tot de conclusie dat hij er is om het geld in het laatje te brengen en verder niet mee hoeft te denken, als een klein kind wordt behandeld. Wat hij overigens zelf heeft toegelaten. Ja, als hij zijn klus vergeet, die hij als taak opgedragen heeft gekregen, dan is degene met de broek aan er even om hem heel duidelijk te maken hoe dom hij wel niet is en hoe hij zoiets nou kan vergeten. Ze heeft al zoveel op haar schouders, je hoeft al niets te doen en wat je moet doen, vergeet je.

Het klinkt heftig dit verhaal en wellicht denk je, komt dit nog voor dan? Ja, vaker dan je denkt en misschien niet zo zichtbaar, want voor de buitenwereld zijn dit de meest ideale gezinnen. Want alles gebeurt voor de buitenwereld. En dan, dan ineens klapt dit gezin uit elkaar. De vader heeft een vriendin, de vrouw die de broek aan heeft snapt er niets van. Alles is weg, alles wat ze heeft opgebouwd maakt hij naar de knoppen, het is zijn schuld. Ze zal hem krijgen, ze zal alles krijgen, het huis, de kinderen, ze kleedt hem helemaal uit. Want ze heeft alle ziel en zaligheid voor hem over gehad, hij moet dat maar eens gaan voelen. Haar zomaar te laten voor een ander, wat denkt ie wel!

In de tussentijd zit de vrouw met de broek aan vol met haat en wrok. Ze blijft proberen haar imperium in stand te houden, maar ze heeft niet in de gaten dat ze water naar de zee aan het dragen is. Waar ging het mis?

Zowel de man als de vrouw hebben dit leed veroorzaakt. De man die zich in eerste instantie alles liet welgevallen, verdween steeds meer op de achtergrond en werd een kind in de relatie. De vrouw, die steeds meer en meer de regels ging bepalen werd de ouder in deze relatie. Er was sprake van complete scheefgroei, waardoor de relatie de toren van Pisa werd en wel moest gaan omvallen. Een relatie houdt alleen stand als er balans is. Balans in samen de kar trekken. Samen overleggen, samen de regels bepalen. Samen er voor de kinderen zijn, soms de een een beetje meer dan de ander, en dan weer bijsturen. Als een vrouw in een gezin de broek aan heeft, vraagt ze letterlijk om ellende.
Liefs Claire

Datum: 11-10-'18

Terug naar overzicht