Weet jij wie je ziet als je in de spiegel kijkt?

Heel lang geleden toen ik nog op zoek was naar mijn ware zelf werd mij geadviseerd om eens in mijn spiegel te kijken.
Nuchter als ik was en nog steeds ben fronste ik mijn voorhoofd en dacht ‘’in de spiegel kijken dat doe ik de hele dag’’ ja ik had toen veel spiegels in huis hangen  en als je voorbij een spiegel loopt dan ben je gauw geneigd om te kijken.
 
Dus mijn nuchtere antwoord was dan ook’’ oh maar ik kijk de hele dag in mijn spiegels’’
Waarop de man tegenover mij onbedaarlijke  begon te lachen.
Goed goed sprak de man nadat hij was uitgelachen ‘’maar wat zie je daar lieve kind?, wie ontmoet jij in je spiegel kun je mij dat vertellen?
Ik viel stil en wist geen woord uit te brengen omdat ik eerst niet zo goed begreep wat hij bedoelde.
 
Maar zijn priemende ogen verwachten een antwoord van mij, en ik leek plotseling het licht te hebben gezien en antwoordde.
Uh ja ik zie mijzelf, en daarna kwam er een stortvloed van emoties en gevoelens omhoog en sinds die tijd kan ik je vertellen, keek ik met heel andere ogen naar mijzelf.
Zo jong als ik was op dat moment zoekende naar de zin van het leven heb ik van deze liefdevolle mens een mooie les meegekregen.
 
In je ogen kun je de ziel van de mensen zien. Kijk maar goed naar binnen.
Dat ik dat in het begin wat al te letterlijk nam, dat was typisch iets voor mij omdat ik nu eenmaal alles wil uitzoeken en uit dokteren. Vandaar ook mijn latere studies hierin.
Dus bij iedereen die ik tegenkwam dook ik meteen onder de wenkbrauwen naar binnen op zoek naar de ziel. Je begrijpt al dat mensen mij gingen ontwijken want men dacht al dat er een steekje aan mij los zat.
Iets te letterlijk opgepakt misschien? Ach ik begreep mijn les hierin wel, was nog jong en onderzoekend dus ik nam het mijzelf niet kwalijk, en dan?, ik was aan het studeren aan de mens dus dit was één van mijn opdrachten als het ware.
 
Jaren later toen ik zelf werkzaam was al therapeut en ik mensen over de vloer kreeg ging dit wel heel wat subtieler. De eerste indruk gaat altijd via de ogen. Het oogcontact is het belangrijkste want daarin vind je alle informatie over elkaar.
Dit kan heel snel gaan. Zo voel je aan de handdruk al met wie je van doen hebt.
Slappe hand? Slap karakter, Sterke hand, krachtig karakter. Zachte hand, fijngevoelig iemand. Harde hand, star iemand . En zo kun je doorgaan met analyseren tot je een ons weegt maar je kan wel onmiddellijk aan deze kenmerken het karakter van iemand herkennen.
 
Maar ik dwaal af , we gaan even terug naar de ogen. Kijk jij wel eens in je spiegel?
Ja toch?, iedereen kijkt elke dag in de spiegel. Sommige mensen wel tientallen keren per dag  zit mijn haar goed, zit mijn make-up er nog etc.
Maar over deze manier van kijken heb ik het niet. In de ogen is de ziel zichtbaar.
En door goed te kijken kun je verder zien dan als je oppervlakkig kijkt.
 
De eerste keer dat ik diep in mijn eigen ogen keek kwam er een hele santenboetiek van emoties omhoog. Huilen dat ik deed ik kon niet meer stoppen zeg.
Ik had besloten dat ik nog helemaal niet toe was aan zo een diep contact met mijzelf.
En zette de afspraken met mijzelf op een lager pitje.
Maar ja, de ziel roept ‘’en de mijne riep heel hard’’ om toch maar weer eens diep in de poppetjes van mijn ogen te kijken.
 
Dus zodoende en al-doende kwam ik erachter hoe het nu in zijn werk ging.
Weet je lieve mens?, Wij mensen gaan al zo hard. De hele dag lijkt het wel een race tegen de klok in te zijn.
Vanaf het moment dat we opstaan tot het moment dat we naar bed gaan is er leven in de brouwerij. Druk met dit, druk met dat en een mens komt maar weinig aan zichzelf toe.
Dus heb je dan tijd om echt met jezelf bezig te zijn ? Niet echt toch?
 
We nemen er maar eens de tijd voor dacht ik. En zogezegd zo gedaan.
Ik keek en keek nog eens en toen realiseerde ik mij dat je heel dicht bij de spiegel moet staan om het echt te zien.
Ik ademde diep in en liet toen alles gaan aan gedachten en gevoelens .. ik was er echt. Tot nu toe leek ik wel onzichtbaar omdat alles zo snel ging.
Maar ik was er echt. Ik keek en ik zag een mengeling van kleuren en zachtheid en emoties en kracht en verwondering door wat ik zag.
En toen kwam er een rust over mij heen als ik nooit eerder had ervaren.
Op zoek naar mijzelf geweest zo jong en onervaren en plotseling had ik gevonden waar ik naar op zoek was. 
Ik keek diep in mijn eigen ogen naar mijn ziel. En daar heb ik de rust gevonden mijn  innerlijk kind gezien en mijn leven aan mij voorbij zien gaan en mijn angsten onder ogen gezien.
 
Wonderbaarlijke ogen, dieper zien met je onstoffelijke ogen en aanschouwen wie je werkelijk bent en thuiskomen bij jezelf.
Elk begin is lastig maar als je op zoek bent naar antwoorden kijk dan eens in de poppetjes van je ogen op een andere manier.
En lieve mensen ik ben zo nuchter als een Rotterdamse maar kan zijn. En toch heb ik toen door het gewoon te doen de weg terug naar mijzelf gevonden.
Praat tegen jezelf als je kijkt, zeg wat je voelt tegen je ogen, voel je verdriet, je eenzaamheid , je angsten, je vreugde, je blijdschap. En zeg ook tegen jezelf in de spiegel dat je een fantastisch mens bent en dat je er voor jezelf zal zijn dat je jezelf niet langer in de steek laat. En dat het niet geeft dat je af en toe een misstap maakt dat je juist daardoor harder groeit.
 
Laat alles er zijn op dat moment en als je voelt dat je klaar bent met kijken. Koester de momenten en misschien wil je ze opschrijven en later nog eens terug lezen.
Ik heb er zelf heel veel aan gehad en heb daardoor geleerd mijzelf lief te hebben met mijn goede en minder goede dingen. En nu decennia later kan ik terugkijken op die momenten met een glimlach om mijn mond en dankbaarheid dat ik toen iemand mocht ontmoeten die mij mijzelf liet zien in mijn eigen spiegel.
Lief mens ik gun jou ook die tijd met jezelf, je krijgt er zoveel voor terug.
Warme knuffel, 
Elisa-Lis box 68 Paragnost-Eddie Klik hier.

---

Datum: 28-10-'17

Terug naar overzicht