Hetty en haar Gidsen

Ik was nog maar amper ingelogd op het universele web, had wat kaarsen aangestoken en een wierookje gebrand of mijn gidsen melden zich. Ze hadden een wezen bij zich van absoluut het mooiste licht dat ik ooit had gezien. Dit Licht had ik nog nooit eerder gezien. Mijn gidsen vertelden mij dat het een ziel was die nog niet op aarde was geweest. Binnenkort zou mij duidelijk worden bij wie deze ziel hoorde. Ik was razend benieuwd. Ik wist niet veel, maar ik wist wel dat als mijn gidsen verschenen met een dergelijk bericht, dan zat er iets aan te komen. Ik was ingelogd en er melden zich spoedig een aantal bellers. Het meest ging het vanmiddag over de liefde. Vragen zoals is hij de ware voor mij, of juist, we hebben zo vaak ruzie wat moet ik doen vlogen er voorbij. Ik stond iedereen vriendelijk te woord maar was inmiddels wel nieuwsgierig naar het verhaal bij dat prachtige licht. Even na half 4, ik was inmiddels twee en half uur aan het werk belde er een dame. Ze was verdrietig. Ze was al 4 jaar getrouwd, ging naar een kerk en vroeg zich af of zij en haar man nog kinderen zouden krijgen. Ze was bang dat ze dit niet kon. Omdat het zo lang duurde. Bovendien drong de kerk aan dat er kinderen moesten komen. Ze huilde nu heel hard. Als het nu niet lukt, hoe kan ik dat dan? Ze begreep er niets van. Ik liet haar rustig praten en inmiddels waren mijn gidsen helder verschenen. Aan hun hand was het Licht opnieuw te zien. Mijn huiskamer baadde letterlijk in het licht en het licht maakte mij heel erg blij. Ik moest er bijna van lachen, zo vrolijk was deze energie. Maar ik realiseerde mij net op tijd dat aan de andere kant de dame hing die erg verdrietig was en die zich afvroeg waarom ze geen kinderen kreeg.

Ik vertelde de dame dat mijn gidsen, uit de paranormale metafysische wereld zich hadden gemeld, en dat dit betekende dat er iets aan de hand was. Ik moest onderzoeken wat er was, en dat had even nodig. Ik liet de dame even diep ademhalen en vroeg haar zich af te stemmen op haar Hoge Zelf. Nu had ze geen idee wat dit was, dus ik legde haar dit uit. Ik richtte mij daarna op de gidsen en luisterde ademloos naar hun verhaal. Ik was ontroerd. Een traan drong zich aan mij op en omdat niemand mij zag, liet ik hem ook gewoon maar gaan. Huilen werkt soms bevrijdend. Bovendien had ik het gevoel dat ik een deel van het verdriet van deze dame voelde. Ik keerde terug naar haar en vertelde haar dat ze weer terug mocht komen in het hier en nu. Ik zei dat ik had gepraat met haar gidsen en dat ik een geweldig bericht voor haar had. Ik vertelde haar van de ziel in de kamer. Ik mocht haar vertellen wat dit voor een ziel was en wat de ziel voor werk te doen had op deze aarde. De ziel was een wegvoorbereider en een boodschapper van het licht. Het was een bijzondere ziel, die een bijzondere moeder uitgekozen had. De mevrouw snapte er nog niets van en vroeg mij wat zij ermee te maken had. Begreep ik dan niet hoe kwellend het voor haar was dat ik dit tegen haar zei? Zij had geen kinderen en kon ze niet krijgen vermoedelijk. En dan vertelde ik haar dit nieuws, over het stralende zieltje dat zich hier in de kamer bevond.
Ik liet haar uitrazen omdat ik wel begreep hoe haar boosheid eigenlijk haar machteloosheid was. Toen ze uitgeraasd was, zei ze sorry. Ik haalde adem en vertelde haar dat ze het niet goed begreep. Dit zieltje in mijn kamer was niets minder dan de baby die zich binnenkort bij haar zou meldden. Ze viel stil. Krijgen we een baby? Krijg ik echt een baby? Ze kon haar oren bijna niet geloven en ik vroeg mij af welke mensen haar zo beschadigd hadden dat ze ieder geloof in het krijgen van een baby verloren had. Ja, deze baby zal zich bij u meldden over niet al te lange tijd. Ik vermoedde zelf dat dit binnen een paar weken zou zijn, maar mijn gidsen gebaarden mij dat ik dat niet moest zeggen dus hield ik mij erover stil en hield de termijn aan van een paar maanden. Ze was zo blij, het was binnen afzienbare tijd en zo konden ze eerst nog het een en ander samen ondernemen voordat ze zwanger zou zijn. Ik vroeg de gidsen waarom ik het niet mocht zeggen en ze wezen mij op een kist. Er zou dus eerst iemand sterven. Ik vroeg hen wie, en of ik het mocht zeggen, maar de gidsen vertelden mij dat dit niet mocht. Ik had te doen met de dame voor wie de tijd die voor haar lag een emotionele achtbaan zou worden. Toch zou het gewenste kindje zich aandienen en zou haar wens uitkomen. Nieuw leven. Ik wenste haar veel geluk en vroeg haar of ze nog verdere vragen wilde stellen. Dat bleek niet het geval. Ze hing op, en de gidsen gingen ervan door. Soms moest je als medium heel goed luisteren naar je gidsen. Anders breng je de ander schade toe, en dat is, wel het laatste wat je wilt.

Datum: 10-11-'17

Terug naar overzicht